1 Այն ժամանակ Եհովան պատասխանեց Յոբին
2
3
4
5 Ո՞վ դրաւ նորա չափերը, եթէ գիտես, կամ թէ ո՞վ քաշեց լարը նորա վերայ։
6 Ինչի՞ վերայ են խրուած նորա խարիսխները. Կամ ո՞վ է ձգել նորա անկեան քարը.
7 Առաւօտեան աստղերը միասին ցնծալիս, եւ
8 Եւ
9 Երբոր ես ամպը նորա համար հանդերձ դրի, եւ մէգը՝ խանձարուր.
10 Եւ
11 Եւ ասեցի. Մինչեւ այստեղ գաս, եւ էլ չ’անցնես. Այստեղ
12 Քո օրերումը երբէք մէկ
13 Որ բռնէ երկրի ծայրերը. Եւ
14 Որ նա փոխուի ինչպէս կնիքի կաւը, եւ բաները ներկայանան իբրեւ զգեստաւորուած.
15 Եւ ամբարիշտներիցն արգելուի իրանց
16
17 Արդեօք բացուե՞լ են քո առաջին
18 Արդեօք հասկացե՞լ ես մինչեւ երկրի լայնքերը. Ասիր, եթէ գիտես ամենը։
19 Ո՞րն է այնտեղի ճանապարհը, ուր բնակվում է լոյսը, եւ ո՞րն է խաւարի տեղը.
20 Որ դու նորան տանէիր իր սահմանը, եւ գիտենայիր նորա տան շաւիղները։
21 Դու գիտե՜ս, որովհետեւ այն ժամանակին ծնուեցիր, եւ քո օրերի թիւը շա՜տ է։
22 Արդեօք գնացե՞լ ես
23
24 Այն ո՞ր ճանապարհն է, որով լոյսը բաժանվում է, տարածվում է արեւելեան քամին՝ երկրի վերայ։
25
26
27
28
29 Որի՞ արգանդիցն է դուրս գալիս սառը, եւ երկնքի
30 Ջուրերը պնդանում են քարի պէս, եւ անդունդի երեսը
31 Կարո՞ղ ես
32 Կ’հանե՞ս Կենդանակերպերն իրանց ժամանակին, եւ Արջն իր զաւակների հետ կ’առաջնորդե՞ս.
33
34 Կարո՞ղ ես ձայնդ բարձրացնել ամպերին, որ մի ջրհեղեղ քեզ ծածկէ.
35 Կայծակներ ուղարկել որ գնան, եւ քեզ ասեն. Ահա այստեղ ենք։
36
37 Ո՞վ է համարում ամպերն իմաստութեամբ, եւ երկնքի տիկերն ո՞վ է պառկեցնում,
38 Երբոր փոշին ձուլածոյ է ձուլվում, եւ հողի կոշտերը իրար են կպչում։
39 Կարո՞ղ ես
40 Երբոր նորանք կուճ են գալիս այրերումը եւ դարան նստում որջերումը։
41